Denizini hiç görmediğim şehrin baharındasın,
Sen o şehri çok övdün,
Büyüttün okşadıkça sokaklarını,
Sözlerinle ördün tarihten kopan binalarını.
Zihnimde sadece bir fotoğraftan ibaretsin.
Sesin kulağıma gelmemiş hiç.
Ve sadece kırmızı hatırlatır seni,
Tıpkı ateşin eteklerini andırır dudakların.
Sabun görmemiş belki küçükken saçların
Belki de matlaşmamış bile hiç.
Sen sobalı evde de büyümemişsindir,
Hissetmemişsindir alev alev yanan ateşi.
Kim bilir?
İmgelerle büyüttüm seni,
Ufuklarda açan ömrü kısa gül gibi.
Unutma ey kırmızının davetkâr kadehi!
Kavuşmak, bir tebessüm kadar yakın.
