Hecelediği yerde öldü çocuk
Olayı tek ben görmedim
Vaktinde yetişti kolluk kuvveti
Azrail’in peşinden koşuyordu
Görüyordum
kelepçede üstelik diğer eli
Karşı apartmanda
Ne umursamazdım
Bu sene bulutlar hiç boşalmamıştı
Herkes susuz kalmış
Ve ben şahmeran’a susamıştım
Camdan yağmurun yağmayışını izlerken
Her şeyi penceremden gördüm
Ben gezmem, dışarıya çıkmam, dolaşmam
Ne gerek!
Şahmeran bir kere görünse
Bütün Atlas’lar benim
İşte böyle tüm gün beklerim
Bugün de bekledim
Sütçü Toroslardan fırlattı bir şişe süt
Tinerci çocuk bugün kahvaltıda tiner çekmedi
Seksen ikinci katta dün doğan çocuk
Neşretti ilk şiirini
henüz keşfetmeden kendini
Ve sonra
Şahmerdan bir kez daha gözüktü
Kuytusunu bulan herkes uyuduğunda
Karşı apartmanda
Fısıldadım buradan on yedinci kata
Güzelin kulağına;
“Ne çok biriktirdiğim var
İçim odamdan geniş
Sen varsın
Koltuk var mesela
Bir de babam vardı vaktiyle
Kavimler göçünden önce”
“Şimdi burada olsaydı ona senden bahsetmezdim
O küçükken çok kızardı ölmeme”
Ayrıca
“Şahmeran” dedim
“Öldür beni sevgilim
Zehirlerinde sula kan akan arkımı
Pıhtılaştır şu bir odalık varlığımı
Kes bir an evvel ışığımı
Ama dur öyle korkma”
“Bak kimsem yok
Babam paralı asker cermen ordusunda
Selamı da yok
Bunu kafasını kestiği Romalılar söyledi
Varus savaşında”
“Karşılık ver arzuma
Dur ağlama hemen ağula beni
Kalbimden başlayarak mahrem yerlerime doğru
Korkma! fırsat veriyorum sana
Mecnun’um
Durma Leyla ol bana!”
Ah bu sevda
Biliyorum
Deliliğe delalet