şimdi ben bu kaygıyı
ka(la)balığa salsam
kamyonun biri gelir
devrilir üzerine ki
kaldıramaz en güçlüsü
insanım -canımdan bezer
çeker giderim… -ne kamyon umurumda olur ne kaygısı
şunu diyorum: ben bu gözleri
ben bu kirpikleri
ben bu elleri
ben bu parmakları…
hepsini!
çıkarırım
da
ben bu kaygıyı
insan içine çıkaramam!
***
insan böyle bir kaygıyla ne yapar? –onu bilmem de
insan böyle bir kaygıyla çok şey yapamıyor misal
lokma boğazdan geçecek oluyor –yok diyor geçmem!
su boğazdan geçecek oluyor –yok diyor geçmem!
nefes boğazdan geçecek oluyor –yok diyor yok! –zorlamayın beni!
ZORLAMAYIN DEDİM!
şimdi siz bana aşkı soracak olursanız
ben onu çoktan indirdim yüreğimden veya aklımdan
ağır kasalar halinde yalnız o arada
metanetli-hafif bir sevgi edinemedim
hâlâ ağırım… çokça –nedir bu denli ağırlık yapan?
…bir bulabilsem…bir bulabilsem…
insan böyle bir kaygıyla ne yapar? –onu bilmem de
insan böyle bir kaygıyla çok şey yapamıyor ancak
bir şiir yazabiliyor sabahın altısında –şiirse.