Fokur fokur kaynayan kazanın başında bekliyor üç gölge. Bir zamanlar çok mu ay dınlıkmış bu gölgeler bilmiyoruz çünkü bu gölgelerin geçmişi yok, tıpkı geleceklerinin de olmadığı gibi.
Kaynayan kazandan yükselen ağır kokuyu içine çekiyor içlerinden biri. Biraz bekledik ten sonra “Kaos eksik, azıcık karanlık belki biraz da hastalık eklersek olacak gibi.” diyor. Yakınlardan bir yerlerden uzanıp aldığı şişe lerden karanlık ve hastalık boca ediyor kaza na. Sonra tekrar kokluyor; “Oldu işte.” diyor keyifle.
Bir başka gölge uzanıp bir tüy bırakıyor kaynayan sıvının içine. Sıvıyla temas eder et mez yanıp yok oluyor beyaz tüy. Karanlığın içinden tıslar gibi bir sesle gülüyor; “Nere deyse hazır.”
Sonuncu gölge “Bu hâliyle dayanamaz lar. Oyun kısa sürede biter.” diyor. Diğer leri kazana baktıktan sonra onun sözlerini onaylıyorlar. Gölgelerden biri bir dal parçası çıkarıyor karanlıkların içinden. Üstünde ba har çiçekleri olan dalı gösterip diğerlerine sırıtıyor; “Biraz bahar verelim onlara. Her yıl baharı görünce kara kışlara, karanlıklara, hastalıklara direnebilsinler diye. Dayansınlar ki daha uzun süre hayatta kalsınlar.”
Üç gölge karanlıkta görünmeyen ağızlarla gülerek atıyorlar dalı kaynayan kazana. Ka zandan pembe dumanlar yükselir gibi olup sonra hemen kayboluyor. “Şimdi hazır.” di yor üçü birden.
Üç karanlık el kaldırıyor kazanı olduğu yerden, yerin yedi kat dibinden göğün ye dinci katına çıkıyorlar. Aşağıda süzülen mavi gezegene bakıyorlar, bir süre sonra üçe kadar sayıp boşaltıyorlar kazanı. Hastalıklar, sa vaşlar, karanlık ve kaos bulaşıyor her yerine mavi gezegenin. Bir de bahar süzülüyor hep sinin arasından. Yılda bir kez insanlar dal larda açan çiçeklere bakıp “Her şey çok güzel olacak.” diyor. Bir sonraki savaşa yüreklerin de umutla giriyorlar.
“Haklıymışsın.” diyor gölgelerden biri ötekine. “Bahar onları ayakta tutuyor, onlara umut veriyor.” Bir sonraki savaş onları yene ne kadar.
Ama gölgeler baharın hiç pes etmeyece ğini hesaba katmıyor. Karanlık ne kadar güç lü olursa olsun daldaki tek bir çiçek yeniden umut oluyor insanlığa. Gölgeler karanlıkta baharın geri gelmeyeceği zamanı beklerken dışarda yine çiçekler açıyor.