Mercan Alper – Bahar
Mercan Alper – Bahar

Mercan Alper – Bahar

Fokur fokur kaynayan kazanın başında  bekliyor üç gölge. Bir zamanlar çok mu ay dınlıkmış bu gölgeler bilmiyoruz çünkü bu  gölgelerin geçmişi yok, tıpkı geleceklerinin  de olmadığı gibi.  

Kaynayan kazandan yükselen ağır kokuyu  içine çekiyor içlerinden biri. Biraz bekledik ten sonra “Kaos eksik, azıcık karanlık belki  biraz da hastalık eklersek olacak gibi.” diyor.  Yakınlardan bir yerlerden uzanıp aldığı şişe lerden karanlık ve hastalık boca ediyor kaza na. Sonra tekrar kokluyor; “Oldu işte.” diyor  keyifle. 

Bir başka gölge uzanıp bir tüy bırakıyor  kaynayan sıvının içine. Sıvıyla temas eder et mez yanıp yok oluyor beyaz tüy. Karanlığın  içinden tıslar gibi bir sesle gülüyor; “Nere deyse hazır.” 

Sonuncu gölge “Bu hâliyle dayanamaz lar. Oyun kısa sürede biter.” diyor. Diğer leri kazana baktıktan sonra onun sözlerini  onaylıyorlar. Gölgelerden biri bir dal parçası  çıkarıyor karanlıkların içinden. Üstünde ba har çiçekleri olan dalı gösterip diğerlerine  sırıtıyor; “Biraz bahar verelim onlara. Her  yıl baharı görünce kara kışlara, karanlıklara,  hastalıklara direnebilsinler diye. Dayansınlar  ki daha uzun süre hayatta kalsınlar.” 

Üç gölge karanlıkta görünmeyen ağızlarla  gülerek atıyorlar dalı kaynayan kazana. Ka zandan pembe dumanlar yükselir gibi olup  sonra hemen kayboluyor. “Şimdi hazır.” di yor üçü birden.  

Üç karanlık el kaldırıyor kazanı olduğu  yerden, yerin yedi kat dibinden göğün ye dinci katına çıkıyorlar. Aşağıda süzülen mavi  gezegene bakıyorlar, bir süre sonra üçe kadar  sayıp boşaltıyorlar kazanı. Hastalıklar, sa vaşlar, karanlık ve kaos bulaşıyor her yerine  mavi gezegenin. Bir de bahar süzülüyor hep sinin arasından. Yılda bir kez insanlar dal larda açan çiçeklere bakıp “Her şey çok güzel  olacak.” diyor. Bir sonraki savaşa yüreklerin de umutla giriyorlar.  

“Haklıymışsın.” diyor gölgelerden biri  ötekine. “Bahar onları ayakta tutuyor, onlara  umut veriyor.” Bir sonraki savaş onları yene ne kadar.  

Ama gölgeler baharın hiç pes etmeyece ğini hesaba katmıyor. Karanlık ne kadar güç lü olursa olsun daldaki tek bir çiçek yeniden  umut oluyor insanlığa. Gölgeler karanlıkta  baharın geri gelmeyeceği zamanı beklerken  dışarda yine çiçekler açıyor. 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir